verslagen en foto's - proeverijen / tastings

2025 - rum

Op een druilerige vrijdagavond in maart verzamelden we bij drankenhandel Vercauteren voor ons jaarlijks degustatiemoment. Dit jaar werden we getrakteerd op maar liefst 6 kwaliteitsgins die we konden proeven, allen van de kwaliteitsdistillerijen J. Bally en Saint James. Het is dan ook de vertegenwoordiger van deze twee merken die ons vanavond wat wijzer komt maken. We leren dat dit twee rummerken zijn die in Martinique worden gemaakt, en dat Rum uit Martinique moet voldoen aan de strengste kwaliteitseisen. Alle regels voor het maken van een Martinikaanse staan opgesomd in een maar liefst 42 pagina’s tellend kwaliteitshandboek. Afhankelijk van welke kant op het eiland – de droge of de natte- de rum wordt geoogst, verschilt het smakenpallet. Dat we kwaliteitsrum mochten proeven was wel duidelijk: de prijzen varieerden van 56,50 euro voor de goedkoopste fles (70 cl) tot maar liefst 149,95 euro voor de duurste fles. De 20 euro inschrijvingsgeld werd dus weer zeer goed gespendeerd!

Er werd ons uitgelegd dat rum gemaakt wordt van suikerriet, en dat we afhankelijk van het basisproduct spreken over agricolrum en melasserum. De agricolrum is van de beste kwaliteit en wordt gemaakt met pure suikerrietsiroop. De zes geproefde flessen waren allemaal van dezestrekking. De Melasserum wordt gemaakt uit het bijproduct van het suikerriet, waarbij het riet dan eerst in hoofdzaak wordt gebruikt voor zijn suiker. Deze rums hebben doorgaans minder aroma’s dan de agricolrums, en hier wordt ook soms suiker aan toegevoegd voor de smaak.

Rum dient wereldwijd minstends 40° alcohol te bevatten. Het productieproces is gelijkaardig aan dat van Whisky. Het initiële distillaat is volledig doorschijnend. Het is pas door de rijping in de houten vaten dat de rum zijn bruine kleur krijgt. Hoe donkerder de rum, hoe langer hij in het vat zat. Er worden door beide distillerijen twee soorten vaten gebruikt: cognacvaten en bourbonvaten. De rum uit de bourbonvaten die we mochten proeven had een duidelijke rokerige toets die wat aan whisky deed denken.

Tot slot konden we de avond goed afsluiten door de geproefde gins aan te kopen met een leuke korting. 

2024 - wijn

2023 - gin

Gin had tot een tiental jaren geleden een wat belegen imago. Maar sinds de gin-hype de afgelopen jaren uit Zuid- Europa ook naar ons is overgewaaid, is dat helemaal veranderd. Het is een rage geworden die nu al ettelijke jaren aanhoudt en voorlopig geen einde kent. Integendeel, elk jaar komen er nog nieuwe variëteiten bij. Gin-drinkers voegen zelf kruiden of bessen toe om de smaak helemaal naar hun wens te maken; ze discussiëren of een gin bloemig, citrusachtig of kruidig is. Gin leent zich tot zo'n rage, omdat het zo'n veelzijdig drankje is: je kunt het zowel drinken bij het aperitief of als digestief, het is geliefd bij mannen en vrouwen, je kunt het gemakkelijk zelf mixen en er zit een verhaal aan vast.

Op vrijdag 17 maart stelde drankenmarkt Vercauteren zijn infrastructuur en know-how ter beschikking voor onze gin-tasting. Er werd een deskundige uiteenzetting gegeven terwijl we 6 soorten gins proefden:

• De Finse Koskue-gin, (specifiek van rogge gemaakt)
• De London Dry Gin Slipsmith
• The Botanist
• Hayman’s Old Tom Gin
• Mombasa Club – strawberry edition
• Hayman’s Sloe gin

De gins werden eerst puur geproefd, en nadien gemixt met een neutrale tonic.

We leerden dat gin gemaakt werd van een graanbeslag, en in essentie een destillaat van bier betreft. Gezien dit sterk alcoholische drankje (minimum 37%) te droog smaakte, werd er jeneverbes aan toegevoegd. Hierdoor ontstond de jenever. Toen ook de Engelse destijds onze jenever leerden kennen, konden ze dit moeilijk uitspreken. En zo werd de ‘ginever’ gemakkelijkheidshalve ‘gin’.  

Nog enkele weetjes die we te weten kwamen:

• Oorspronkelijk zou gin gebruikt worden als medicijn
• Tijdens de oorlogsjaren was gin populair: het was namelijk goedkoop in productie. In die periode stond het ook bekend onder de naam ‘Dutch Courage’.
• De populariteit van gin gaat met ups en downs, maar tijdens de prohibitie werd gin plots weer populair. De reden hiervoor was dat bier nooit verboden werd, en gin makkelijk en goedkoop te destilleren was uit bier.

Wat voor de meesten ook nieuwe informatie was, is het feit dat er 4 soorten gin zijn:

• Sloe gin: deze dient minimum 25% alcohol te bevatten, is 1 keer gedestilleerd en wordt gemaakt met sleedoornbessen. Hij heeft een licht stroperige vloeibaarheid en is vrij zoet. Het is in feite geen echte gin, maar een soort ginlikeur en is ook lekker zonder tonic.
• London dry gin
• Old tom: deze werd speciaal ontwikkeld voor gebruik in cocktails en wordt vaak vervaardigd met citrus.
• “gewone” gin, al dan niet infused. Een voorbeeld hiervan is de Mombasa, die in ons geval infused was met aardbei. Deze gin werd 4 keer gedestilleerd.

De reacties van de deelnemers waren unaniem positief! We maakten kennis met verschillende smaken, en kregen daarenboven nog een interessante uitleg omtrent het brouwproces en de geschiedenis, en dat allemaal aan een zeer democratische prijs. Meer moest dat niet zijn!